Bij het begrijpen en beschrijven van lijden is het belangrijk de term ‘subjectief’ te vermijden. Hoewel de persoonlijke beleving van lijden altijd door een ‘subject’ wordt ‘ondergaan’, en in die zin ‘subjectief’ is, ademt het begrip ook een element van ‘willekeurig’ en ‘niet verder toegankelijk’. Als in: ‘over smaak valt niet te twisten’. Terwijl het juist de bedoeling is om door te dringen tot ‘het waarom’ van de persoonlijke betekenis van het lijden van een persoon, en dit overdraagbaar te maken.

Lijden als persoonlijke ervaring
Lijden is een universele menselijke ervaring die kan optreden in relatie tot elk aspect van de persoon, het strekt zich uit over alle dimensies van de persoonlijkheid, van het ‘zelf’.

Het is een ervaring van de totale mens. Daarmee strekt lijden zich uit buiten de medische dimensie. Het is een doorleefde persoonlijke ervaring die zich uitstrekt over het somatisch, psychische, sociale en existentiële domein. Lijden is daarmee ook een dynamische ervaring van de persoon als geheel, levend in de tijd met een verleden, een heden en een toekomst, met het vermogen aan gebeurtenissen een betekenis te geven. Het vereist bewustzijn van toekomst en verleden.

Daardoor zijn ervaringen van lijden altijd complex en verschillend van mens tot mens. Dat maakt alle lijden een persoonlijke ervaring. Eric Cassell omschrijft dit aspect kernachtig als: ‘bodies do not suffer, only persons suffer’.